صبح زود معمولا" بیدار میشم. این روزا 5:40 دقیقه صبح بیدار میشم و تا بیام بیرون شده 6.به قول دوستان همپای صنف محترم نونوا از خونه بیرون میزنم. بعد خوب قسمت عمده ای از راه رو پیاده میام ( هم ابتدای مسیر و هم انتهای مسیر). تقریبا" ساعت 7:15 یا 7:20 هم میرسم شرکت و سرایدار بخت برگشته رو از خواب بیدار میکنم که در رو باز کنه و معمولا" هم توی دلش فحش میده! غرضم از این مطلب این بود که قسمت جون کندن ماجرا همین صبح زود بیدار شدنه. معمولا" میگردم برای خودم یه انگیزه پیدا میکنم که لااقل سرحال بشم و امیدی برای بیدار شدن و بیرون اومدن از خونه داشته باشم. یه روز میگم میرم برا خودم فلان چیز رو میخرم و بین روز میخورم، یه روز میگم فلان چیزی که دانلود کردم رو گوش میدم یا میخونم، یه روز میگم بناس فلان اتفاق بیفته و اخ جون برم سر کار! متاسفانه انگیزه هام تموم شده و دیگه نمیدونم به چه امیدی اونوقت صبح از خونه بیام بیرون. از بس همه چی تکراری شده
۳ نظر:
یه چند روزیه که دارم مطالعه میکنم و با هدفونی که خریدیم برای شرکت چیز میز گوش میدم. ولی اینا انگیزه نشد برام!
سوالی که پیش میاد اینه که چه اصراری دارید صبح به اون زودی برید شرکت حالا؟!
چون یکی اینکه میخوام در هوای خوب پیاده روی کنم. و دیگه اینکه اگه یه ربع دیرتر از خونه بیرون برم و بخوام پیاده روی کنم میخورم به ترافیک وحشتناک چمران و پارک وی و صدر
ارسال یک نظر