نقل به مضمون است، من نمی دانم!
دختری که از راه گل سرخ آمده
بود، می گفت: بعد از آن همه باغ، آن همه بوسه و باران،
کوچه هامان پاييز، دلهامان خون،
و آسمانمان هم والله چه بگويم؟
*
نقل حقيقت است، می دانم!
منی که ساکن اين خانه خاموشم،
می پرسم آياپرنده ای که کودکان،
شادمانی اش می خواندند،
دوباره بر سر شاخه های همين صنوبران تشنه
بازخواهد گشت؟
" سید علی جان
صالحی"
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر