اگه آدم پولداری بودم، به جای اینکه ماشین فلان و خونه در فلان جا و زندگی مرفهی برای خودم و خونواده م فراهم کنم، دستشون رو میگرفتم و میرفتیم دور دنیا رو میگشتیم. این یکی از آرزوهای دور و دراز و همیشگیمه. به قول مامانم دنیا دیدن بهتر از دنیا خوردنه! چقدر دوس دارم برم همه جا رو ببینم و فرهنگای مختلف و ادمای مختلف رو تجربه کنم. خدایا ما رو پولدار کن!!
۲ نظر:
الهی آمین :-)
همون روزی که اینو خوندم کلی نوشتم اما ارور داد نیومد!:(
پدرها دوست دارن وقتی خانواده شون رو میبرن سفر, همه چی در بهترین حالت باشه. خب بیشتر وقتها برای هزینه سفر و غیره، وقتی شرایط به حد ایده آل میرسه زمانیه که پدرمادر دیگه اون حس و حال قدیم و سرزندگی رو ندارن و نمیتونن همپای فرزنداشون باشن و اون موقع بچه ها افسوس میخورن.
به نظرم تو سفر یه کم سخت بگذره، حالا هتل 5 ستاره نه، هتل 3 ستاره، اصلا هاستل! غذا هم قرار نیست که همیشه آنچنانی باشه، ساندویچ هم میشه. اما تا شور و حوصله دارین با زن و بچه برین. اون لذتی که عزیزانتون می برن مطمئن باشین ده برابر زمانیه که بهترینها رو تو سفر فراهم کنین براشون. اون سختی سفر هم کلی درس داره.
ارسال یک نظر