131

بچه تر که بودم یه خودنویسایی بود که ازش جوهر می پاشید. این جوهر پایه آب بود و فوری پاک میشد. یه جور وسیله تفریحی که میپاشیدی روی لباس یکی و بعد کر کر میخندیدی و طرف فکر میکرد که لباسش جوهری شده. در حالی که چند دقیقه بعد خودش پاک میشد . یادمه اولین باری که یکی از دوستام سر کلاس خطاطی این جوهر رو پاشید روی لباسم. منم نامردی نکردم و همون موقع جوهر خطاطی رو خالی کردم روی لباسش!!! شانس آوردم مسئولین مدرسه نمک گیر بودن و خیلی کاری به کارم نداشتن. ناسلامتی شاگرد اول مدرسه بودم! هنوز عکس العملهام همونقدر سریع و بی فکره!