امروز آقای ضیا آبادی میگفت وقتی 4 روز میریم یه جای خوش آب و هوا، وقتی بر میگردیم رنگمون باز میشه و چهره مون تغییر میکنه . وقتی یه غذای خوب میخوریم جسممون فربه میشه و شادتر میشیم ( من رو میگه!)، چرا وقتی یک ماه سر سفره مهمونی خدا هستیم ، بعد از یکماه هیچ تغییری نمیکنیم؟ همون وضعی که قبل از ماه رمضون داشتیم، بعد از ماه رمضونم همونه؟ مکه میریم و میایم هیچ فرقی نمیکنیم؟ این همه نماز و روزه هیچ اثری رومون نمیذاره؟ ویتامین یه بشقاب باقالی پلو و ویتامین آفتاب ساحل بیشتر از ویتامین سفره مهمونی خداس؟
۷ نظر:
هی هی!
بعد میدونی علتش چیه؟ میگفت علتش اینه که به مغز نرسیدیم و موندیم روی همون پوسته. حلوا پزایی هستیم که فقط آرد و روغن و شکر رو روی هم ریختیم و فکر کردیم حلوا شده. چون دنیا رو جدی گرفتیم. چون مثلا" حق الناس گردنمونه و میریم مکه و فکر میکنیم وقتی برگشتیم توی بغل خدا هستیم. چون هیچ کدوم از اعمال امثال من از پوسته و ظاهر بالاتر و بیشتر نرفته.
همه اینها به اضافه اینکه شاید تعریفمون از ایمان و دین درست نیست اصلاً. دین واسمون شده ثواب جمع کردن برای اون دنیا یا نجات پیدا کردن از عذاب اون دنیا. ولی اصل دین اون بود که این دنیامون رو هم درست کنه. به نظر من دینی که تو این دنیا نمود نداره یه جاییش میلنگه. نه دنیامون درسته، نه آرامش باطنی داریم، همه اینها یعنی که یه چیزی درست نیست.
همین ماه رمضون، هر روز قرآن می خونیم، تند تند که یه جز تموم شه، عین مسابقه، ولی فکر نمیکنیم که چی داریم می خونیم.
همه اینها رو بذاریم کنار هم می بینیم که همینی هم که داریم زیادیه والا! :)
حتی اگه فقط به فکر ثواب جمع کردن و حوری و پری اون دنیا باشیم، باز هم این وضعمون نباید باشه. حق رو ناحق میکنیم، آبرو میبریم ( که حرمت آبرو از حرمت کعبه بالاتره)، دروغ میگیم، تهمت میزنیم، مال مردم خوری میکنیم همه کاری میکنیم و انتظار داریم اون دنیا هم وضعمون خوب باشه؟ این دنیامون جهنمه چطور انتظار داریم اون دنیامون بهشت باشه؟ دین اگه دین باشه اول باید دنیامون رو آباد کنه. کسی که دنیاش درست نباشه اخرتش هم درست نیست.
قران میخونیم که فقط ختم کرده باشیم. قران خوندن برامون مثل تموم کردن کتاب شعر و رمانه( شاید کسل کننده تر). بی اینکه بدونیم چی داریم میخونیم و چی نوشته داخلش. فکر هم میکنیم خدا چه عشقی میکنه همچه بنده ای داره. وقتش که برسه پا روی همه چی میذاریم. کاش فقط به دنیامون چسبیده بودیم. لااقل اون رو آباد میکردیم.
جای بعضی آدما تو این دنیا خیلی خالیه، اونایی که یه روزی اینها رو میگفتن و عمل می کردن...
خیلی...
ارسال یک نظر