تا حالا شده داغ چیزی که دوس داشتی به دلت بمونه؟ هر چی اون چیز با ارزش تر بوده در عوض داغشم بیشتر بوده. انگار ما آدما اصلا" نباید به چیزی دل ببندیم وگرنه این خودمونیم که اذیت میشیم. هر چند امکان نداره که آدم به چیزی وابسته نشه. به هر حال یکی به خونه ای که داره، یکی به ماشینش ، یکی به نمیدونم پولش . خلاصه هرکی به یه چیزی. خیلی طبیعیه. گاهی میشه که پیش خودم فکر می کنم که حکمتش چیه که تا بیای به یه چیزی دل ببندی زود از دستت میره؟ مگه تو این دنیای به این عظمت به جایی بر میخوره؟ یا مثلا" خدا کمش میاد؟!ولی اینجور خودمو قانع میکنم که نه.حتما" این یه حکمتی داره که من نمیدونم. حتما" صلاح من اینجوری بوده. ولی واقعا" تو میدونی چرا؟ نکنه خدا می خواد اینجوری بهت بفهمونه که تو فقط مال منی. باید حواست فقط به من باشه. نباید هیچی باعث بشه که تو از یاد من غافل بمونی. حالا نه که خیلی هم به یادشیم!شایدم میخواد امتحانمون کنه. ببینه چقدر صبر داریم. اون که میدونه. میخواد به خودمون ثابت بشه. به هر حال هر چی که هست فقط خدا کنه داغ چیز فقط ببینیم و داغ کس نبینیم...