فراموشي

یه بزرگی می گفت یکی از بزرگترین نعمت هایی که خدا به ما داده نعمت فراموشیه. شاید تعجب کنی. منم اولش تعجب کردم. ولی وقتی فکر کردم دیدم راست میگه. اگه ما آدما بعضی چیزا رو فراموش نمی کردیم واقعا تو زندگی به مشکل بر می خوردیم. یکی از بزرگترین نمونه هاش از دست ددن عزیزانمونه . اگه بنا بود فراموش نکنیم خیلی سخت بود. یه نمونه بارز دیگش فراموش کردن بدی های دیگرانه. مخصوصا اونایی که یه جورایی ازشون توقع داریم. این جور چیزا رو هم خوبه که فراموش می کنیم. یه چیزه دیگه هست که من هنوز نمیدونم خوبه یا نه. دیدی وقتی به یکی خوبی میکنی دوس داری که طرف تا آخر عمرش یادش باشه و ازت ممنون باشه. وقتی یه بار چیزی ازش ببینی که خوشت نیاد دوس داری که سر به تن طرف نباشه. هممون هم همینجوریم.بدون استثناء. حالا هر چی هم که بگیم که منتی نداریم ولی بازم اون ته دلمون یه جورایی دوس داریم طرف فراموش نکنه. حالا من نمیدونم خوبه که ما فراموش کاریم؟ البته اینو دیگه میدونم که منت گذاشتن خوب نیست!!!زحمت کشیدم واقعا!!!تو میدونی؟