داشتم صبح تو ماشین به این فکر می کردم که چرا ما انقدر عادت داریم به همه چی غر بزنیم؟! سر کوچکترین چیزی به زمین و زمان غر میزنیم و همه عالم و آدم رو بدهکار خودمون میدونیم. نمیدونم دلیلش چیه ولی هر چی که هست من فکر نکنم مردم کشورهای دیگه اینجوری باشن. نمیگم ایراد و اشکالی اصلا" وجود نداره. بر عکس معتقدم اگه بخوای ایرادات و اشکالات رو بشمری خیلی بیشتر از محاسن و خوبیاس. ولی اینو میگم که باباجون مگه این ایرادات از کجا اومده؟ مگه کسی از غیب اومده و اینهمه مشکلاتو ایجاد کرده؟ خود ما هستیم که باعث شدیم کشورمون به این روز بیفته. اگه از لحاظ علمی عقبیم مگه غیر از اینه که تو که استاد دانشگاه یا محقق یا معلمی از کارت کم گذاشتی؟ مگه غیر از اینه که کم فروشی کردی تو علمت؟ مگه غیر از اینه که وقت برا تحقیق نذاشتی و باری به هر جهت گذروندی؟ اگه تو ادارات ما پارتی بازیه و رشوه و حق حساب هست مگه غیر از من و تو و امثال من و تو کسه دیگه ای از آسمون اومده؟ خوب خودمون داریم این بلا ها رو سر خودمون میاریم. غیر از اینه؟ فرهنگ هم همینه. خود تو در روز چقدر وقتتو برا خوندن کتاب و مجله و روزنامه و فیلم و موسیقی و نقاشی و غیره صرف میکنی؟ البته نه هر مجله و کتابی. چیزی که حداقل باعث بشه یه پله جلو بریم. در ماه یا سال چقدر برا این چیزا هزینه میکنی؟ البته میدونم که خود این علت ها زاییده ی یه سری معلول خیلی قویه. ولی به هر حال میشه تا حدی جلوشو گرفت. اینکه آدم از صبح تا شب بشینه غر غر کنه به خدا هیچی حل نمیشه. همینجور که تا حالا حل نشده. اگه هرکسی هرجایی که هست سعی کنه یه کوچولو خودش رو اصلاح کنه(فقط یه کوچولو) اونوقت می بینی که چقدر اوضاع عوض میشه. بیا به جای اینکه همش به هم انتقاد کنیم و ایراد همو بگیریم یه بارم که شده همدیگرو تشویق به اصلاح کنیم. به هم یاد آوری کنیم که فقط من و تو میتونیم این وضعو عوض کنیم. فقط من و تو! بقیه حرفمو میذارم برا فردا. خیلی حرف دارم!