خیلی وقت پیشا تو این فکر بودم که برم عضو انجمن اهداکنندگان اعضای بدن بعد از مرگ مغزی و اینا بشم. حتی یادمه رفتم فرمشو هم گرفتم و پر هم کردم ولی به دلایلی نفرستادم. دیروز با یکی از دوستان دوباره حرفش شد و اون میل دوباره در من زنده شد. امیدوارم اینبار دیگه هوس نباشه. به نظرم یکی از کارای خیلی خوبی که این چند ساله داره رواج پیدا میکنه همین تشویق کردن دیگران به اهداء عضو. اگه این کار سنت بشه و بقیه ازش استقبال کنن میشه جون خیلیای دیگه رو باهاش نجات داد. فکرشو بکن. یکی دیگه مثلا" داره با چشم و قلب و اعضای تو زنده میکنه. یه حس قشنگی به آدم دست میده. یه جور زندگی بخشیدن به دیگرونه. این چند وقته تلویزیون داره خیلی تبلیغ می کنه. فقط شرطش اینه که پدر و مادر رضایت بدن. باید اون فرمو اونا امضا کنن. آخه ممکنه بعدا" اجازه ندن که مثلا" جنازه فرزندشون تیکه پاره بشه و دردسر درست میشه. هرچند پدر و مادرا به این راحتی حاضر اجازه نمیدن. ولی اگه یه کم باهاشون صحبت کنیم به نظرم ارزششو داره. کار قشنگیه.