شبا که میخوام بخوابم بیشتر وقتا سعی میکنم یه گوشه از زندگیمو نگاه کنم و یه جور یاداوری خاطرات داشته باشم. گاهی ناخوداگاه لبخند میزنم و گاهی اخمام تو هم میره. یاد بعضیا که میفتم دلم براشون تنگ میشه و بعضیای دیگه...همه این خاطرات از جلو چشمم رژه میرن. یاد دوستیای گذشته بخیر. خیلی به نظرم صادقانه میومد. بچه گانه بود ولی صادقانه و بی ریا. مخصوصا" تو دوران راهنمایی و دبیرستان. چی شد که همه رفتن دنبال کار خودشون؟ چرا اون دوستیا از هم پاشید؟مامانم میگه تو اصلا" دوست نگه دار نیستی. میگه یه جورایی بی معرفتی( اینو بابام میگه!). ولی خودم میگم شاید برا اینه که هیچ وقت رفیق باز نبودم. خاطرات زیادی از دوران دانشگاه و سربازی دارم. دوستای خوبی هم پیدا کردم ولی جز یکیشون دیگه با بقیه ادامه ندادم. دریغ از حتی یه زنگ.میدونی خیلی اهل تلفن نیستم. زود حوصله م سر میره پای تلفن. زود میخوام قطع کنم. ولی دوستای خیلی خوبی داشتم. خیلی خوب. بهتر از آب روان. دلم برا خیلیاشون تنگ شده. اگه الان زنگ بزنم شاید دیگه نشناسن.تلفنای خیلیاشونم ندارم. من دوستامو میخوام.
*
دیشب داشتم به یه چیز دیگه هم فکر میکردم. داشتم به دوران کتاب خونیم فکر میکردم. یه مدت با کتابای دکتر شریعتی حال میکردم. خیلیاشو خوندم. اونموقع که میخوندم شاید یه کم برام زود بود.تو سنی نبودم که خیلی بفهمم. اصلا" از کتاب داستان و رمان خوشم نمیومد. بعد زدم به شعر و شاعری. کلی با اونا حال میکردم. اما دریغ از حتی یه بیت شعر که خودم بتونم بگم. یه مدت زدم تو نخ فلسفه. مقالات سروش رو میخوندم. یادمه برا اینکه بفهمم رفتم کلی کتاب آموزش فلسفه و مقدمه فلسفه خریدم. نمیدونم چی شد که یه دفعه بریدم. کلی کتابای مطهری و روانشناسی کودک و اینا هم میخوندم. برام جالب بود. از همه اینا که گذشت رسید به کتابای ذبیح الله منصوری. مثل سینوهه. فرزند نیل. خداوند الموت. خواجه تاجدار. بعدم رسید به کتابای نادر ابراهیمی. شل سیلوراستاین.دیگه همین جا متوقف شد. خیلی کتابارو هم نیمه کاره رها کردم. الان فعلا" روند کتاب خونی متوقفه. شاید برا اینه که هنوز کتابی که وسوسه م کنه پیدا نکردم. میدونی چند وقته نرفتم شهر کتاب؟ درست یکساله.
*
شبا تو خونه زبون آنگولایی تمرین میکنیم!زبون قشنگیه ولی حیف که گرامرش یه خورده سخته!
*
به قول خواهر کوچیکه" هر آنچه خدایی نصیب دلهای پاک". چقدر این جمله قشنگه.راستی دل پاک سراغ داری؟