میدونی یه جورایی میتونیم از رو سلایق و علایق یه نفر پی به روحیاتش ببریم. مثلا" اینکه ببینی چی مطالبی رو دوس داره و چی میخونه. چند روز پیش به هدا گفتم که اون وبلاگایی رو که دوس داری رو برام ایمیل کن. یه سری وبلاگ معرفی کرده بود . وقتی رفتم خوندم یه حس و حال دیگه ای بهم دست داد. یه جور مستی. به خودشم گفتم. از خودم خجالت می کشم وقتی اینجور وبلاگا رو میخونم. اینا با کلمه معجزه میکنن. معتقدم از دل نوشتن که اینجور به دلم نشست. من عاشق اینجور نوشته هام ولی چرا خودم حتی یه خط هم نمیتونم اینجوری بنویسم؟ منی که این همه شعر خوندم و میخونم چرا حتی یه مصرع هم نمیتونم بگم؟ خیلی خوشحالم که با این وبلاگ و اینو این آشنا شدم.